ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ
α) ΠΡΟΣ ΤΟΝ Πανοσ. Αρχιμ. π. Θεοδόσιον Μαρτζούχον,
β) προς όλους τους «ΑΓΑΠΟΥΛΗΔΕΣ» του Θεού!
Με μεγάλην έκπληξιν ανεγνώσαμεν ένα
στοχαστικόν άρθρον του Πανοσ. Αρχιμ. π. Θεοδοσίου Μαρτζούχου με τίτλον «Επιτρέπει ο Χριστός να καταριέσαι;»,
το οποίον δημοσιεύεται εις το θεολογικόν περιοδικόν «ΣΥΝΑΞΗ», τ.138,
Απρίλιος-Ίούνιος 2016, σελ. 90-94.
Εκτιμώμεν τον κληρικόν-συντάκτην του
άρθρου αυτού και δεν θα επιθυμούσαμεν να έχωμεν
μίαν ανοικτήν αντιμαχίαν μετ’αυτού.
Παρά ταύτα υπάρχουν μερικά σημεία της
μελέτης του, τα οποία έχουν μίαν γενικωτέραν σημασίαν εις την ζωήν της
Εκκλησίας και τα οποία δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητα, καθ’ όσον -κατά την
ταπεινήν μας γνώμην- αλλοιώνουν το πνεύμα του Χριστού, το ευαγγελικόν κήρυγμα!
Ούτω προεκρίναμεν, όπως δημοσιοποιήσωμεν ευρύτερον την απάντησίν μας.
Από της ημέρας εκείνης, κατά την οποίαν
η ταπεινότης μας κατηράσθη τον ασεβέστατον και αθεόφοβον Υπουργόν της
α-Παιδείας, μερικών η συνείδησις εξηγέρθη! Ηθέλησαν να μας πείσουν, ότι η
κατάρα δεν συνάδει προς το πνεύμα του Χριστού, προς το πνεύμα της Εκκλησίας.
Επιμένουν, ότι η Εκκλησία του Χριστού είναι ΑΓΑΠΗ, μόνον αγάπη! Είναι όλοι
αυτοί, τους οποίους η ελαχιστότης μας έχει ονομάσει ως «Αγαπούληδες», τους
αγαπούληδες του Θεού!
Προς
όλους αυτούς έχουμε ήδη απαντήσει εκτενώς διά της από 9ης Μαίου 2016
αναρτήσεώς μας εις την προσωπικήν μας ιστοσελίδα “mkka.blogspot.com” και με
προμετωπίδα τον λόγον του Απ. Παύλου «ει
τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν ήτω ανάθεμα» (Κορ. 16, 21-22).
Αλλ’ ως φαίνεται ο π. Θεοδόσιος με
απόλυτον άνεσιν παρακάμπτει όλα τα εκεί προσαγόμενα επιχειρήματα τόσον από την
Παλαιάν και την Καινήν Διαθήκην, όσον και από την λατρευτικήν ζωήν της
Εκκλησίας μας! Και όχι μόνον παρακάμπτει τα όποια επιχειρήματα επικαλούμεθα,
αλλά και τολμά να εκφράζεται με ειρωνίαν διά το ταπεινόν πρόσωπόν μας! Αυτό
τούτο το γεγονός της προς ασεβούς γραφίδος του δεν θα το παρακάμψωμεν, όχι δι’
άλλον τινά λόγον, αλλά διότι νεώτεροι τινές κληρικοί «γυμνή τη κεφαλή»
αλλοιώνουν το κήρυγμα του Ευαγγελίου, την διδασκαλίαν της Εκκλησίας μας.
Ιδού
δείγματα τινά της ασεβούς γραφίδος του:
«Τον Δεσπότη, που τον πνίγει η αγανάκτηση, και
φαντάζεται
τον εαυτό του ως Ηλία τον Θεσβίτη
και......»,
«Ξεχνάει, πνιγμένος στον εκνευριστικό θυμό
του, την αλλαγή των δεδομένων ανάμεσα στην κολεκτιβιστική εβραική κοινωνία και
το σύγχρονο πεντανέμι, όπως επίσης και τους ρόλους....πράγμα που έπρεπε να το
θυμάται διαρκώς....».
«Γι’ αυτό, για να είμαστε απελευθερωμένοι από
την τυραννία
της επιτυχίας , πρέπει απλώς να είμαστε
πιστοί.....»
Η κορωνίς της ασεβούς γραφίδος του ως
είρηται αγαπητού μας κληρικού συντελείται εις την κατωτέρω πρότασίν του, ήτις
συνθέτει αλ-λοίωσιν του χριστιανικού μηνύματος.
·
«Αδελφέ,
αν δεν έχεις αγάπη, τουλάχιστον μη τους διαβάλ-λεις και μην τους καταριέσαι
και θα ’ναι τότε καλύτερα. Αν όμως
κάποιος σκέφτεται κακό για τους εχθρούς του, σημαίνει μάλλον πως κάποιο πονηρό πνεύμα εισήλθε στην καρδιά του και
της φέρνει κακούς λογισμούς».
Εκφράσεις
και σκέψεις ως αι ανωτέρω είναι α-π-α-ρ-α-δ-ε-κ-τ-ο-ι,
αγαπητέ μοι π. Θεοδόσιε! Δυστυχώς η καρδία σας, όπως εκ των λόγων σας
αποδεικνύεται, έχει κυριευθή από μίαν υπεροπτικήν διάθεσιν, η οποία ασφαλώς δεν
σας τιμά!
Έπειτα από τα παραπάνω εισαγωγικά, ας
εισέλθουμε τώρα εις την ουσίαν του θέματος.
1. Ουδείς
αντιλέγει, ότι η Εκκλησία του Χριστού είναι η Εκκλησία της αγάπης. Μιας αγάπης,
η οποία έχει καθολικόν χαρακτήρα και επεκτείνεται προς τους «μη αγαπώντας
ημάς», τα δε όριά της εξικνούνται μέχρι και των
εχθρών μας!
2. Εκ
παραλλήλου όμως η Εκκλησία εφαρμόζει και την τιμωρίαν, και την καταδίκην, έως
και την αιώνιον καταδίκην! Ας μη λησμονούμεν, ότι «απόκειται τοις ανθρώποις
άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις» ( Εβρ. θ’, 27΄). Αλλά η κρίσις αύτη είναι
ταυτισμένη με την αιώνιον απόλαυσιν ή την αιώνιον καταδίκην! Ο Δικαιοκρίτης
Χριστός, απευθυνόμενος προς τους εν αμαρτία αναλώ-σαντας την ζωήν των θα τους
είπη: «πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον
τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού»(Ματθ. κε΄, 41).
Αγαπούληδες του Θεού σας
ερωτώ: Πως συμβιβάζεται η αγάπη του Θεού με την ύπαρξιν της κολάσεως; Εάν ο Χριστός είναι ΜΟΝΟΝ αγάπη, τότε τα περί
κολάσεως είναι παραμύθια! Η Κόλασις δεν συμβιβάζεται με την αγάπην του Θεού;
Ένα τέτοιο λάθος έπραξεν και ο σοφός Ωριγένης, ο οποίος ωμίλησε περί της
«αποκαταστάσεως των πάντων», αλλά τελικώς κατεκρίθη υπό της Εκκλησίας.
Αγαπούληδες του Θεού,
παρακαλώ, μη λησμονείτε, τους λόγους του Κυρίου μας «και απελεύσονατι ούτοι εις
κόλασιν αιώνιον» ( Ματθ. κε’, 46).
Όλα αυτά βεβαίως
αναφέρονται εις τους ασεβώς συμπεριφερομένους προς τον Σωτήρα Χριστόν! Γενικώς,
ως χριστιανοί, αγαπώμεν τον αμαρτάνοντα,
αλλά μισώμεν την αμαρτίαν! Κατ’ ακολουθίαν, υπερασπιζόμενοι το έργον του Θεού,
αντιμαχόμεθα τους εχθρούς του Ευαγγελίου! Όταν μας αδικούν ή μας υβρίζουν ως
πρόσωπα και συγχωρούμεν και ευεργετούμεν τους αδικούντας ημάς! Όταν όμως
υβρίζεται το Όνομα του Κυρίου μας, τότε αυτοδιοριζόμεθα στρατιώτες του Ιησού
Χριστού και αντιμαχόμεθα τους πολεμίους του Κυρίου μας! Αυτή είναι η γραμμή της
Εκκλησίας.
3. Αγαπούληδες
του Θεού, Δοσίθεοι, Θεοδόσιοι κλπ., όπως και αν ονομάζεσθε, ακούσατε την φωνήν
της Εκκλησίας. Ο Απ. Παύλος αναφέρεται εις εκείνους, οι οποίοι επιχειρούν να
διαστρέψουν το κήρυγμα Ιησού Χριστού, και όχι μόνον τους καταδικάζει, αλλά και
τους αναθεματίζει, τους καταράται! Ιδού
η σχετική περικοπή:
«....
ο ουκ έστιν άλλο, ει μη τινές εισίν οι ταράσσοντες υμάς και θέλοντες μεταστρέψαι το ευαγγέλιον του
Χριστού. Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ᾿
ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω. Ως προειρήκαμεν, και άρτι πάλιν
λέγω· ει τις υμάς ευαγγελίζεται παρ᾿ ο παρελάβετε, ανάθεμα έστω» (Γαλ. 1, 7-9).
Και εις έτερον σημείον ο Απ. Παύλος,
χωρίς ελαφρυντικά, χωρίς οίκτον, καταράται και αναθεματίζει. Γράφων προς τους
Κορινθίους, λέγει τα εξής: «ει τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν,
ήτω ανάθεμα. Μαράν αθά» (Α’ Κορ. 16,
22).
4.
Ας
έλθωμεν τώρα εις την καθημερινήν πρακτικήν της Ορθοδόξου λατρευτικής μας ζωής.
Κάθε
βράδυ εις τον Εσπερινόν επαναλαμβάνομεν
τα λόγια: «Εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και
άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτούς" (Ψαλμ.
103). Δηλ. Κύριε, να εξαφανισθούν από την γην όλοι οι αμαρτωλοί και οι άνομοι,
ώστε να μη υπάρχουν!
Το
βράδυ της Αναστάσεως οι ενδιάμεσοι
στίχοι, καθώς ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη»,
είναι μία μεγάλη-σχέτη κατάρα:
• «Αναστήτω
ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου
Αυτού οι μισούντες Αυτόν».
• Δηλ.
«Ας αναστή και ας κινηθή προς εκδίκησιν και προς δράσιν ο Θεός, και ας διασκορπισθούν αμέσως οι έχθροί Του και ας φύγουν
έμπροσθεντού φοβερού προσώπου του όσοι Τον μισούν» (Ψαλμ. 67, στ. 2, ερμηνεία Παν. Τρεμπέλα, ΤΟ
ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ, σελ.216)
• «Ως
εκλείπει καπνός, εκλιπέτωσαν, ως τήκεται κηρός από προσώ-που πυρός».
• Δηλ.
«όπως διαλύεται και εξαφανίζεται ο καπνός, έτσι ας
εξαφανισθούν και αυτοί. Όπως τήκεται από προσώπου του Θεού, και οι
απέναντι του πυρός».
•
«Ούτως απολούνται οι αμαρτωλοί από προσώπου του Θεού, και οι δίκαιοι
ευφρανθήτωσαν».
• Δηλ.
«έτσι ας λυώσουν και ας εξαφανισθούν και οι αμαρτωλοί έμπροσθεν του προσώπου
της θείας παρουσίας. Και οι δίκαιοι ας ευφρανθούν, ας πληρωθούν αγαλλιάσεως
ενώπιον του Θεού»
Οι Θεοδόσιοι και οι λοιποί «αγαπούληδες» του Θεού ας μη λησμονούν, ότι εις την προσευχήν μας
καθημερινώς χρησιμοποιούμεν τις εξής ευχές,
δηλ. κατάρες:
a.
«Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων, την εικόνα σου την
σεπτήν, την ιστορηθείσαν, υπό του Αποστόλου, Λουκά ιερωτάτου, την Οδηγήτριαν»
(Παρακλητικός Κανών προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον).
b.
«Αισχυνθήτωσαν και εντραπήτωσαν οι ζητούντες την ψυχήν μου.
Αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω και καταισχυν-θήτωσαν οι βουλόμενοί μοι κακά» (Ψαλμ. 69ος).
c.
«Εν τω ελέει Σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους
θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός Σού ειμί» (Ψαλμ. 142ος).
Παρατήρησις: Εάν οι Θεοδόσιοι κλπ. ομόφρονες όντως
ψάλλουν ή προφέρουν τα λόγια αυτά, τότε δυοίν θάτερον συμβαίνει:
o ή
δεν κατανοούν τι λέγουν
o ή εμπαίζουν τον Θεόν!
o Δηλ. προφέρουν λόγια, τα
οποία ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ;
Ας προχωρήσουμε
ολίγον περαιτέρω.
a. Εις την νεκρώσιμον Ακολουθίαν συμπεριλαμβάνεται η συγχωρητική
Ευχή, την οποίαν αναγιγνώσκει μόνον ο παριστάμενος Αρχιερεύς. Τι διαλαμβάνει αυτή η ευχή;
Αναφέρεται εις την «κατάραν» πατρός ή
μητρός, εις τυχόντα παραπικρασμόν
κάποιου ιερωμένου, ή και εις βαρύτατον αφορισμόν του νεκρού εκ μέρους Αρχιερέως
τινός. Τι σημαίνουν όλα αυτα; Ότι τόσον ο αφορισμός, όσον και η κατάρα αποτελούν
ουσιώδη στοιχεία της καθημερινής μας ζωής. Επομένως οι «αγαπούληδες» του Θεού
ας αφήσουν τις εξυπνάδες των και ας
ασχοληθούν εμβριθέστε-ρα με την καθημερινήν πράξιν της Εκκλησίας μας. Ιδού
λοιπόν η απόδειξις, δηλ. η συγχωρητική ευχή κατά την νεκρώσιμον ακολουθίαν:
Εις πάσαν αράν και αφορισμόν.
«Κύριε ο Θεός ημών, ο τη ση αρρήτω σοφία
δημιουργήσας τον άνθρωπον εκ του χοός,………… και είτε υπό κατάραν πατρός ή
μητρός, είτε τω ιδίω αναθέματι υπέπεσεν
ο δούλος σου ούτος, είτε τινά των ιερωμένων παρεπίκρανε, και παρ᾿ αυτού δεσμόν άλυτον εδέξατο, είτε υπό
Αρχιερέως βαρυτάτω αφορισμώ περιέπεσε, και αμελεία και ραθυμία χρησάμενος, ουκ
έτυχε συγχωρήσεως, συγχώρησον αυτώ δι᾿
εμού του αμαρτωλού και αναξίου δούλου σου·....».
b. Εις την πρακτικήν της Εκλησίας
εντάσσεται επίσης η ορολο-γία «αφοριζέσθω», «αφωρισμένος», «αφορισμός», ήτις
απαν-τάται συνεχώς εις το ιερόν Πηδάλιον, δηλ. εις τους ιερούς Κανόνας, οίτινες
εθεσπίσθησαν παρά των θεοφόρων Αγίων
Πατέρων, των συγκροτησάντων τας κατά καιρούς αγίας και Οικουμενικάς Συνόδους!
Αγράμματοι όντες, ως εκ των πραγμάτων καταδεικνύεται, κάποιοι «αγαπούληδες»
κληρι-κοί, αγνοούν το κομμάτι αυτό της εκκλησιαστικής ζωής, ενώ παραλλήλως
γνωρίζουν να ειρωνεύωνται λευκανθέντας εις την διακονίαν του Θυσιαστηρίου
Πατέρας και εν Χριστώ Αδελφούς των!!!!
Πολύ πρόχειρα παραθέτομεν εν συνεχεία
δείγματά τινα τοιαύτης φύσεως Ιερών Κανόνων, μάλιστα δε των Αγίων Αποστόλων,
ώστε πας τις καλόπιστος να πεισθή, ότι και η «κατάρα» και ο «αφορισμός» ήσαν
και παραμένουν όπλα εις την διάθεσιν της Εκκλησίας και των λειτουργών του
φρικτού Θυσιαστηρίου.
ΚΑΝΩΝ ΙΒ ’
Ει τις Κληρικός ή Λαικός αφωρισμένος, ήτοι
άδεκτος, απελθών εν ετέρα πόλει προσδεχθή, άνευ γραμμάτων συστατικών, αφοριζέσθω,
και ο δεξάμενος, και ο δεχθείς.
ΚΑΝΩΝ ΙΓ ’
Ει δε αφωρισμένος είη, επιτεινέσθω αυτώ ο αφορισμός
ως ψευσαμένω, και απατήσαντι την Εκκλησίαν του Θεού.
ΚΑΝΩΝ ΛΒ ’
Ει τις Πρεσβύτερος, ή Διάκονος υπό Επισκόπου
γένηται εν
αφορισμώ, τούτον μη εξείναι παρ’ ετέρου δεχθήναι, αλλ’ ή παρά του
αφορίσαντος αυτόν ει μη αν κατά συγκυρίαν τελευτήση ο αφορίσας αυτόν Επίσκοπος.
(Πηγή: Πηδάλιον, σελ. 14,15,16)
c. Ωσαύτως εις την πρακτικήν της Εκκλησίας
εντάσσεται επί πλέον και η έκδοσις Αφορισμού εκ μέρους του Αρχιερέως. Και είναι
μεν αληθές, ότι το δικαίωμα τούτο έχει ατονίσει επ’ εσχάτων των χρόνων, αλλά το
γεγονός τούτο ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ απαγόρευσιν εκδόσεως αφορισμού. Τώρα περιττόν να
λεχθή, ότι αφορισμός και κατάρα είναι ταυτόσημα πράγματα.
Ας
σημειωθή, ότι η γλώσσα εις τα έγγραφα ταύτα είναι πολύ σκληρή! Αλλά και το αποτέλεσμα
είναι τραγικόν! Πρόσωπα, τα οποία εδέχθησαν αφορισμόν και απέθανον χωρίς να
τύχουν συγχωρήσεως και λύσεως του επιβληθέντος αφορισμού, μετά παρέλευσιν
πολλών ετών ευρέθησαν άλυωτα εις τον τάφον των! Προσωπικώς ημείς εκλήθημε
κάποτε να αναγνώσωμεν επί του τάφου την συγχωρητικήν ευχήν, επειδή κατά την
διάνοιξιν του οικογενειακού τάφου προς ενταφιασμόν τετάρτου μέλους μιάς
οικογενείας οι τρεις προηγούμενοι ευρέθησαν άλυωτοι!
Τούτο σημαίνει, ότι διά την Εκκλησίαν ο
αφορισμός αποτελεί κεκτημένον δικαίωμα του Κληρικού, και δη του Άρχιερέως,
συνιστά δε όπλον διά την προάσπισιν της αμωμήτου ημών πίστεως, είτε το θέλουν
είτε δεν το θέλουν οι διάφοροι «αγαπούληδες» του Θεού!
Ιδού, λοιπόν, τώρα και ένα αφοριστικόν
έγγραφον προς ενημέρωσιν των καλής πίστεως
χριστιανών μας:
[...]
«οποίοι αν ώσιν, άνδρες η γυναίκες, συγγενείς η ξένοι, ομού αφωρισμένοι
υπάρχωσι, και κατηραμένοι, και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και
τυμπανιαίοι•
αι πέτραι και ο σίδηρος λυθείησαν, αυτοί δε μηδαμώς•
κληρονομήσειεν την λέπραν του Γιεζή και την αγχόνην του Ιούδα, στένοντες είεν
και τρέμοντες επί της γης ως ο Κάιν, η οργή του Θεού είη επ’ αυτούς, και
άγγελος Κυρίου καταδιώξαι αυτούς εν δίστομω μαχαίρα… μηδείς συμφάγη αυτοίς η
συμπίη η συναναστραφή η χαιρετίση η μετά θάνατον ταφής αξιώση, έχοντες και τας
αράς πάντων των απ’ αιώνος αγίων και των οσίων τριακοσίων δέκα και οκτώ
θεοφόρων Πατέρων» (βλ. Internet:
http://o-nekros.blogspot.gr/2011/09/blog-post_15.html)
ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ:
Εκ των ανωτέρω πτωχών μας σκέψεων, ταπεινώς
φρονούμεν, ότι, ως αρκούντως εφανερώθη,
η Εκκλησία είναι μεν Κιβωτός της Αγάπης, αλλ’ εν ταυτώ και Σωφρονιστήριον! Εις
χείρας της Εκκλησίας όπλα τυγχάνουν τόσον η άσκησις της αγάπης, όσον και η
επιβολή ποινής, τ.ε. του αφορισμού, της κατάρας, του επιτιμίου κλπ., διά των οποίων σκοπείται είτε η
μετάνοια και επιστροφή του αμαρτάνοντος, είτε η τιμωρία του προς σωφρονισμόν!
Επί πλέον δε η επιβολή του αφορισμού ως πνευματικής ποινής χρησιμοποιείται προς
προφύλαξιν του χριστεπωνύμου Πληρώματος από την φθοροποιόν δράσιν του
ασεβούντος!
Και η κατάρα, λοιπόν, συγχωρείται εις την Εκκλησίαν, αγαπητέ μοι π.
Θεοδόσιε, ήτις δέον να χαρακτηρισθή ως όπλον. Εις την κοινωνίαν των ανθρώπων τα
όπλα διατίθενται είτε προς πρόληψιν ενός κακού εις βάρος μας, δηλ. διά την
ασφάλειάν μας, είτε διά την άμυναν και
την προστασίαν της ζωής των πολλών. Τα όπλα είναι αναγκαίον κακόν διά την
Κοινωνίαν. Τούτ’αυτό συμβαίνει και εις την Εκκλησίαν. Η κατάρα και ο αφορισμός υπάρχουν προς
προστασίαν της αμωμήτου πίστεώς μας! Επομένως η παράδοσις της Εκκλησίας
επιτρέπει ενίοτε την άσκησιν της παιδαγωγικής μεθόδου, κατά την συμβουλήν του
Κυρίου ημών «παν δένδρον μη ποιούν
καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται» (Ματθ. ζ΄, 19).
Όθεν εις το ερώτημα: «Επιτρέπει ο
Χριστός να καταριέσαι;», αγαπητέ μοι π. Θεοδόσιε, η απάντησις είναι σαφής: Ναί,
υπό ωρισμένας προϋποθέσεις! Άρα η χρήσις της παιδαγωγικής δεν εμποδίζει τους
λειτουργούς της να καταφεύγουν και να επιβάλουν ενίοτε και σωφρονιστικά μέτρα
είτε προς σωφρονισμόν του αμαρτάνοντος, είτε προς προφύλαξιν των λοιπών Μελών
της Εκκλησίας! Τι άλλο είναι η υπό του πνευματικού επιβολή επιτιμίου εις τινα
εξομολογούμενον;
Ας το επαναλάβωμεν, λοιπόν, διά να
εμπεδοθή: Η Εκκλησία του Χριστού είναι και ιατρείον και σωφρονιστήριον! Άλλοι
σώζονται, διά της μετανοίας και της εν Χριστώ ενσωματώσεώς των, και άλλοι
καταδικάζονται! Ο Κληρικός διαχειρίζεται και τον Παράδεισον και την Κόλασιν!
Ας μη λησμονώμεν την εξουσίαν, την
οποίαν ο Κύριος έδωσεν εις τους Αγίους Αποστόλους και Μαθητάς Του: «Λάβετε
Πνεύμα άγιον. Αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, αν τινων κρατήτε,
κεκράτηνται» (Ιωάνν. κ’, 22).
Επομένως όλοι σείς οι
«αγαπούληδες», ας παύσετε να υποκρίνεσθε! Ή
να ψάλλετε εκ βάθους ψυχής τα λόγια των εν χρήσει ιερών Ακολουθιών, όπως το
«Εκλείποιεν
αμαρτωλοί από της γης και άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτούς" του Εσπερινού, ή το
«Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων,
την εικόνα σου την σεπτήν, της ιεράς
Παρακλήσεως,
ή να παραιτηθήτε της ιερωσύνης σας, ως
υποκριταί και ως εμπαίζοντες τον Θεόν! Τα λοιπά εκ του πονηρού εισίν!
Μήπως
δεν σας έπεισα ακόμη; Τότε, παρακαλώ, να ενθυμηθήτε τα λόγια του Ψαλμωδού, διά
των οποίων επισφραγίζεται η
ανάγνωσις του 142ου Ψαλμού:
«Κύριε, εν τω ελέει Σου εξολοθρεύσεις τους
εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός Σου
ειμί». Δηλ. Κύριε, θα καταστρέψης τους εχθρούς μου και θα
εξαφανίσης, όσους προκαλούν θλίψιν εις την καρδίαν μου! Λόγια σκληρά!
Άρα,
αγαπητέ μοι π. Θεοδόσιε, πλανάσθε πλάνην οικτράν, όταν υποστηρίζετε, ότι «δεν είμαστε δούλοι επιτυχιών και του αποτελέ-σματος, αλλά ζούμε
κοιτώντας αυτό που ακόμα δεν έχει εμφανισθεί στην πληρότητα του, αλλά μόνον ως
σημείο», λόγια με τα οποία επισφραγίζετε το άρθρον σας. Αποδεχθήτε,
παρακαλώ, όχι μόνον τον Παράδεισον, αλλά και την Κόλασιν! Την αγαπητικήν
σχέσιν, αλλά και την σωφρονιστικήν συμπεριφοράν! Την Αγάπην, αλλά και την
Τιμωρίαν! Το Έλεος, αλλά και την Δικαιοσύνην!
Ναί, επαναλαμβάνω, και τον Παράδεισον και την Κόλασιν!
Ακόμη δεν
σας έπεισα; Τότε, παρακαλώ, να ακούσετε την φωνήν του Μεγάλου πατρός της
Εκκλησίας μας Αγίου Ίωάννου του Χρυσοστόμου, ο Οποίος μας συμβουλεύει:
«Ράπισον του βλασφημούντος την όψιν»
«... Αλλ’ επειδή περί βλασφημίας ημίν ο λόγος εγένετο νυν,
μίαν υμάς άπαντας αιτήσαι βούλομαι χάριν αντί της δημηγορίας ταύτης, και της
διαλέξεως, ίνα μοι τους εν τη πόλει βλασφημούντας σωφρονίσητε. Καν ακούσης
τινός εν αμφόδω, ή εν αγορά μέση βλασφημούντος τον Θεόν, πρόσελθε, επιτίμησον,
καν πληγάς επιθείναι δέη, μη παραιτήση• ράπισον αυτού την όψιν, σύντριψον το στόμα,
αγίασόν σου την χείρα διά της πληγής, καν εγκαλώσί τινες, καν εις δικαστήριον
έλκωσιν, ακολούθησον• καν επί του βήματος ευθύνας ο δικαστής απαιτήση, ειπέ
μετά παρρησίας, ότι τον βασιλέα των
αγγέλων εβλασφήμησεν». (Εκ της Α’ ομιλίας του Ι. Χρυσοστόμου
εις τους Αδριάντας: Ε.Π. Migne 49, 32).
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Αίγιον, 5 Αυγούστου 2016
*************************
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ .......ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ!
__________Ετοιμαζόμεθα πια, αγαπητοί μου φίλοι, να μετακομίσουμε στα μαρτυρικά, ιστορικά και ηρωϊκά Καλάβρυτα! Υπάρχουν κι εδώ ψυχές, οι οποίες με λαχτάρα περιμένουν τον Αρχιερέα τους! Μας περιμένει εκεί έργο κοπιώδες, σκληρό! Πρέπει, λοιπόν, να διακόψουμε την τακτική μας διαδικτυακή επικοινωνία μέχρι τον προσεχή Οκτώβριο -ελπίζω να είμεθα εν ζωή και το εύχομαι- για πολλούς λόγους, τους οποίους άπό τη θέση αυτή κάθε χρόνο τους επαναλαμ- βάνουμε:
1. Για να αποτοξινωθούμε όλοι μας! Επειδή και το Blog δημιουργεί εθισμό. Είναι κάτι σαν ψυχοναρκωτικό!
2. Για να εργασθούμε ιεραποστολικά στην Επαρχία Καλαβρύτων. Μία Επαρχία ιστορική, ορεινή, εκτεταμένη και πονεμένη, όπου ακρίτες ιερείς-εφημέριοι και ένας αριθμός πιστών χριστιανών περιμένουν τον Επίσκοπό τους. Στα Καλάβρυτα θα αναλώσουμε τις δυνάμεις μας κατά τον μήνα Αύγουστο.
4. Σταματάμε, λοιπόν, τις αναρτήσεις μας τώρα, ώστε να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με τον εαυτό μας. Ο καθένας μας ως άτομο, ως ψυχοσωματική οντότης, έχει ανάγκη από ανεφοδιασμό, τροφοδοσία και πνευματική ανασυγκρότηση! Αυτό εμείς ιδιαίτερα θα το προσπαθήσουμε κατα τόν μήνα Σεπτέμβριο.
5. Σταματάμε τις αναρτήσεις μας τώρα και για τον πρόσθετο λόγο: να σχεδιάσουμε, μαζί με τους συνεργάτες μας, το Πρόγραμμα εργασίας της νέας περιόδου 2016-2017.
6. Και τέλος, για τεχνικούς επίσης λόγους! Στα Καλάβρυτα δεν έχουμε άνετη πρόσβαση στο διαδίκτυο.
________Λοιπόν, οι εν Κυρίω Συνεργάτες μου και εγώ σας ευχόμεθα ένα αγιαστικό καλοκαίρι! Ο Κύριός μας να σας ευλογεί! ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Με αγάπη Χριστού και πατρικές ευχές
Καλαβρυτα, 4η Αυγουστου 2016
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ και ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ